نگاهی متفاوت به یک قهرمانی
نگاهی متفاوت به یک قهرمانی
تیم ملی فوتسال زنان ایران دوره قبلی رقابت‌ها را با کسب 16 امتیاز از 18 امتیاز ممکن به پایان برد و لغزش برابر ازبکستان، اخطار نگران‌کننده‌ای به جامعه فوتسال بود اما باوجود گذشت یک‌سال از رقابت‌های کافا 2022، این اخطار جدی گرفته نشد و عصر روز گذشته، در سرنوشت‌سازترین مسابقه از کافا 2023، زنان فوتسال ایران برای فتح جام یکی از سخت‌ترین روزهای تاریخ خود را گذراندند تا بتوانند در «آسیای مرکزی» جام قهرمانی را لمس کنند!
ایران در رشته فوتسال زنان در 2 دوره پیاپی قهرمان جام ملت‌های آسیا شده و توانسته در آسیا تاج‌گذاری کند اما عقب‌ماندگی 4 ساله در اجرای درست برنامه‌ریزی‌ها در مسیر ایجاد یک نسل جدید و عبور از نسل طلایی باعث شده تا همه قدرت‌های نوپا در سطح قاره آسیا به دنبال شگفتی‌سازی برابر ایران باشند. همان مسیری که عصر روز گذشته ازبک‌ها پیش رفتند و شاید اگر تجربه‌شان بیشتر می‌بود، شگفتی کامل می‌شد نه در کلِ آسیا بلکه در آسیای مرکزی هم دیگر پسوند قهرمان به نام فوتسال زنان ایران نمی‌چسبید.
لطفا خودمان را گول نزنیم!
کادرفنی تیم ملی فوتسال زنان ایران بارها و بارها باوجود فرصت کوتاهی که ملی‌پوشان برای آماده شدن جهت حضور در رقابت‌های کافا 2023 داشتند از لفظ «جوان‌گرایی» در تیم ملی استفاده کرد، لفظی که شاید عوام که کمتر تعقیب‌کننده فوتسال زنان باشند آن را بتوانند بپذیرند اما داشتن اطلاعات اولیه از فوتسال زنان ایران نشان می‌دهد که چنین ادعایی به هیچ‌وجه قابل‌پذیرش نیست.
فرشته کریمی، فاطمه اعتدادی، نسترن مقیمی، مهسا کمالی، سارا شیربیگی و طاهره مهدی‌پور، هیچ‌کدام‌شان پسوند بازیکن جوان به آن‌ها نمی‌چسبد اما چهره‌های اصلی ایران در مسیر قهرمانی کافا 2023 بودند. اینکه در تورنمنت سطحِ پایینی مثل کافا هم بخواهند این ستارگان اسم و رسم‌دار آبروی فوتسال زنان ایران را بخرند، معنای آن جوان‌گرایی است؟
فروزان سلیمانی در زمینه جوان‌گرایی حتی با خودش هم اختلاف نظر دارد. توضیح بهتر این مسئله هم در سرنوشت فاطمه اعتدادی نمایان است. او سال گذشته فرصت حضور در کافا 2022 را از دست داد که سلیمانی علت آن را جوان‌گرایی در تیم ملی عنوان کرد اما حالا بعد از گذشت یک‌سال، فاطمه اعتدادی همراه کاروان ایران به تاشکند رفت، آن‌هم در شرایطی که یک‌سال به سن او اضافه شده بود!
فرصت استثنایی که از دست رفت
تورنمنت کافا جایگاه و منزلت ویژه‌ای در آسیا ندارد، تورنمنتی که با حضور 4 تیم برگزار می‌شود، 4 تیمی که به جز ایران، سایر آن‌ها هنوز در نقطه‌های اول روزگار فوتسال زنان خود هستند و برای رونق این رشته به‌سراغ بازیکنان تیم ملی فوتبال‌شان می‌روند! پس تورنمنتی مثل کافا که شاید اعتبار و جایگاه آن به هیچ وجه در قواره مقایسه با جام ملت‌های آسیا نباشد، فرصت خوبی بود که ایران با تیم دوم یا حتی تیم سومش به میدان می‌رفت.
فوتسال زنان ایران 3 سال قبل در تورنمنت زیر 20 ساله‌های کافا قهرمان شد و شاید اگر در دوره فعلی و سال گذشته هم به بازیکنان همان نسل اعتماد می‌شد، امیدها به ساخت یک نسل جدید در فوتسال زنان ایران بیشتر می‌شد اما ضربان حیات قهرمان آسیا همچنان به درخشش ستارگانی است که پا به سن گذاشته‌اند و دیگر هم‌نسل‌هایشان در ژاپن و تایلند و چین در مسیر جدا شدن از تیم ملی هستند و یا شاید بعضی از آن‌ها از عرصه ملی خداحافظی هم کرده باشند!
خداحافظی باشکوه حق نسل طلایی است
نسل طلایی فوتسال زنان ایران بودند که این رشته را در آسیا مطرح کردند. نسلی که هنوز ستارگان آن در تیم ملی حضور دارند و برخی از آن‌ها به شکلی غیرمنتظره از تیم ملی کنار گذاشته شده‌اند. اگر قرار بر جوان‌گرایی باشد، مسیر آن مشخص است و نیازی به استفاده از الک‌های درشت نیست که برخی ستارگان نامدار از این الک‌ها عبور کنند و برخی دیگر در تیم ملی بمانند.
کادرفنی تیم ملی فوتسال زنان که اسماً به دنبال جوان‌گرایی بود اما در میدان مسابقه هر چه بازیکن باتجربه داشت، رو کرد تا تیمش قهرمان آسیای مرکزی بماند. ای کاش به‌جای فرصت‌های کوتاه و کمتر از 5 دقیقه به بازیکنان جوان در رقابت‌های کافا، کادرفنی تیم ملی همه ستارگان نسل طلایی را دعوت می‌کرد تا بعد از 2 قهرمانی در جام ملت‌های آسیا، یک قهرمانی کافا هم به کارنامه این ستارگان اضافه شود تا در مسیری درست آن‌ها با هدایت کادرفنی به نقطه پایان فوتسال ملی خود نزدیک شوند.
کج‌دار و مریز در جاده موفقیت با رانندگانی که در خواب غفلت هستند!
کرونا و بی‌توجهی مطلق فدراسیون فوتبال، 4 سال از عمر نسل طلایی فوتسال زنان ایران را بی‌ثمر به پایان برد. آن‌هم ستارگانی که رویای هت‌تریک قهرمانی در آسیا را در سر دارند و می‌خواهند بار دیگر نشان بدهند که ملکه‌های اول فوتسال زنان در قاره هستند. هر آنچه هست، مسیری که فوتسال زنان ایران پیش می‌رود، نه مسیر رفتن به سوی جوان‌گرایی است و نه مسیر تکریم ستارگان نسل طلایی.
فوتسال زنان ایران مسیر کج‌دار و مریزی را در پیش‌روی خود گرفته، مسیری که در آن نسل تیم ملی تغییر نمی‌کند، ستارگان نسل طلایی مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند و جوانان جویای‌نام هم میدانی برای نمایش توانایی‌های خود نمی‌بینند. این مسیر پایان مشخصی دارد و آن‌هم رسیدن به نقطه پایان قهرمانی ایران در آسیا است. مسیری که فوتسال مردان ایران طی کرد و به نقطه پایان آن رسید و جام را تحویل ژاپن داد و انگار اگر فوتسال زنان هم تا نقطه پایان نرود و تاج قهرمانی آسیا را به ژاپنی‌ها ندهد، به اصطلاح سرش به سنگ نمی‌خورد و کادرفنی و مدیران فدراسیون فوتبال از خوابِ غفلت بیدار نمی‌شوند!
