این جایزه را به دختران ایران تقدیم می‌کنم
این جایزه را به دختران ایران تقدیم می‌کنم |
مراسم سالانه اهدای جوایز برترین‌های فوتبال و فوتسال آسیا در ریاض عربستان شاهد ثبت یک لحظه تاریخی برای ورزش ایران بود. مرضیه جعفری، سرمربی پرافتخار تیم ملی و باشگاه خاتون بم موفق شد عنوان معتبر «بهترین مربی زن قاره آسیا در سال ۲۰۲۵» را از آن خود کند.
به گزارش فوتبالز این افتخارآفرینی در اولین حضور جعفری در میان نامزدهای نهایی این جایزه صورت گرفت و او را به اولین سرمربی ایرانی (در بخش مردان و زنان) تبدیل کرد که توانسته است این عنوان ارزشمند را کسب کند. مرضیه جعفری که سابقه درخشان و قهرمانی‌های متوالی در لیگ برتر زنان ایران را در کارنامه دارد، با این موفقیت تاریخی پاداش عملکرد فوق‌العاده و مستمر خود را از بالاترین نهاد فوتبال قاره دریافت کرد و نام خود را برای همیشه در تاریخ فوتبال آسیا جاودانه ساخت. پس از ورود جعفری به کشورمان با او گفت‌وگویی ترتیب دادیم که ماحصل آن را در ادامه می‌خوانید.
الان چه حسی دارید؟
خیلی خوشحالم، چون این عنوان نشان داد که زن‌های ما پتانسیل بالایی دارند و بعد از مراسم هم بیشتر خوشحال شدم، چون دیدم چقدر مردم خوشحال هستند. قبل از مراسم به این فکر می‌کردم کسانی که دوستم دارند قطعا برای این اتفاق اگر رخ دهد خیلی خوشحال می‌شوند، چه کسانی که در این دنیا هستند و چه کسانی که نیستند. می‌دانستم همه کنارم هستند و وجودشان را احساس می‌کردم. حال خیلی خوبی داشتم انگار پسرم کنارم بود و من را به سمت بالا رفتن از روی پله‌ها هل می‌داد! بعد از مراسم هم دیدم چه بازتابی داشته و مردم چقدر خوشحال شدند و این برای من خیلی لذتبخش بود. از طرفی گفتم واقعا این انتخاب شاید انگیزه‌ای شود برای زنان و دختران ایرانی که بدانند می‌توانند، اگر سختی را تحمل کنند و تلاش کنند قطعا می‌توانند.
دقیقا چه زمانی متوجه شدید که عنوان بهترین مربی را به دست آوردید؟
دقیقا همان لحظه که اسمم را اعلام کردند. خوشحالم اما مقام‌های تیمی را همیشه بیشتر از انفرادی دوست دارم، اما مقام انفرادی هم به خاطر خوشحالی مردم کشورم دوست دارم. درست که خودم هم خوشحال می‌شوم، اما شاید خوشحالی بقیه برای من خیلی خوشحال‌کننده‌تر است. واکنش‌های مردم فرای انتظار من بود و خیلی‌ها هم انگیزه گرفتند.
نقش بازیکنانی که با آنها کار می‌کنید در کسب این موفقیت پررنگ بوده؟
قطعا، همه جا گفتم که بازیکنان نقش زیادی داشتند، خیلی بیشتر از آنچه فکر کنید. بازیکنان من در رده ملی و باشگاهی هر چه که خواستم را انجام دادند و با تمام دل و جان برای من بازی کردند. همین‌طور مسئولان و کسانی که طی این سالیان کنارم بودند زحمت زیادی برای من کشیدند.
حال و هوای محل برگزاری مراسم چطور بود؟
کاملا فوتبالی بود. برای من که از بچگی در فوتبال بودم یک حال و هوای عجیبی بود و خیلی خوشحال بودم.
واکنش رقبای شما به این انتخاب چه بود؟
خب آنها در سطح آسیا کار می‌کنند و دید حرفه‌ای دارند و همه تبریک گفتند و عکسی به یادگار گرفتیم.
پاداش مادی هم داشت؟
نه.
واکنش شما بعد از کسب عنوان بهترین مربی یک استوری با گردنبندی که عکس پسر مرحوم‌تان روی آن نقش بسته بود حس عجیبی داشت.
بله، گفتم که پسرم، من را به سمت پله‌های مراسم هل می‌داد. واقعا او را در هر لحظه از مراسم کنارم حس می‌کردم و همین‌طور برادرم را.
چطور شد که مرضیه جعفری با فقدان عزیزانش جنگید و به این جایگاه رسید؟
همه می‌گویند من خیلی قوی‌ام، اما قوی بودن به این نیست. وقتی این اتفاق رخ داد، نزدیکانم که اصلا فکر نمی‌کردند که من زنده بمانم، اما خواست خدا و حکمت خدا بود و من خدا را عاشقانه دوست دارم. حتما پسرم آن‌قدر خوب بود که خدا هم نمی‌توانست دوری او را تحمل کند. من همیشه این‌طور می‌گویم. بعد از این اتفاقات تنها چیزی که حالم را خوب کرد حال خوب دیگران بود و سعی می‌کردم کاری کنم تا شاید حال یکی خوب بشود و همین حالم را خیلی خوب می‌کند.
الان که موفق‌ترین چهره فوتبال زنان ایران به حساب می‌آیید چه احساسی دارید؟
حس خوشحالی. من بعد از هر اتفاق خوب در زندگی‌ام فقط از خدای خودم می‌خواهم دچار غرور و خودبزرگ‌بینی نشوم. الان هم حس می‌کنم کار خوبی کردم و در جواب خوبی‌های خدا در این سال‌ها که در حقم کرده من هم توانستم دل یکسری‌ها را شاد کنم.
سقف آرزوهای فوتبالی شما کجاست؟
من تا جایی که مفید باشم، ادامه می‌دهم. تا جایی که بتوانم برای فوتبال و دختران و مردم و هر وقت هم که به دردنخور شوم، می‌روم. الان نه اما دوست دارم لژیونر شدن هم تجربه کنم.
برای اینکه روند موفقیت‌های فوتبال زنان ادامه‌دار باشد چه برنامه‌ای دارید؟
جلساتی در پیش داریم و یکشنبه هم عازم هند می‌شویم تا دو تا بازی دوستانه داشته باشیم، اما انتظارات بالا نباید باعث ایجاد فشار روی بچه‌ها شود. آنها فقط باید از دوره بعد نسبت به قبل بهتر باشند و من هدف‌گذاری کوتاه و بلندمدت دارم. امیدوارم روزی جزو قدرت‌های آسیا شویم تا تمام تیم‌ها خواستار بازی با ما شوند.
این جایزه را به چه کسی تقدیم می‌کنید و دوست داشتید از دست چه کسی به دست شما می‌رسید؟
به تمام دختران ایرانی تقدیم می‌کنم و بدانند اگر تلاش کنند می‌توانند همان‌طور که خدا به من کمک کرد و گاهی خودم فکر می‌کنم چقدر کار کردم تا به اینجا برسم، خودم تعجب می‌کنم. بارها زمین خوردم و بلند شدم و خدا در کنارم بوده. حتما با توکل بر خدا و تلاش خودشان و ناامید نشوند، می‌توانند موفق باشند، اما دوست داشتم این جایزه را از پدرم می‌گرفتم.
💻منبع:اعتماد 📸عکس:سهیل سعادتمندی ✍️خبرنگار:روزبه دلاور
◾️با فوتبالز همراه شوید
◾️فوتبالز را در اینستاگرام دنبال کنید ◾️footballs.women@
